Patty blogt

Bij de Stichting Oude Groninger Kerken denkt u waarschijnlijk aan al onze mooie locaties. De meeste kerken vonden hun oorsprong in de middeleeuwen, maar we bezitten ook kerken uit de negentiende en twintigste eeuw. Aan deze chronologie van kerken zijn vele historische en mythische verhalen verbonden. Aan de hand van architectonische details in de kerken kunnen we de geschiedslagen als het ware afpellen. Elke laag vertelt een verhaal dat niet per definitie een religieuze herkomst hoeft te hebben, maar soms ook de context waarin de kerk staat verduidelijkt. Vele visuele details brengen die verhalen tot leven en maken inzichtelijk hoe de maatschappij in verschillende tijden functioneerde. Zoals wij op onze website vertellen, heeft ‘elke kerk zijn eigen verhaal, over stenen duivels, hostiewonderen, onthoofde heilige of beenderen die in de kerkmuur werden gemetseld. Dit zijn niet alleen spannende verhalen, maar ze laten ook zien hoe rijk de historie is van het Groningerland. En ze plaatsen de kerk in de loop van de geschiedenis.’

Een van onze doelstellingen is het bevorderen van belangstelling voor dit specifieke cultureel erfgoed dat al zoveel eeuwen onze identiteit mede bepaalt. De kerk was er in de eerste plaats om het Woord te horen en te verkondigen, het was een plek van verering en ontmoeting, een plek om te schuilen voor allerhande onheil, maar ook een plek van schuld en boete. Kortom, een gecompliceerd huis met als uiteindelijk gevolg dat in de twintigste eeuw de ontkerkelijking en het wegtrekken van bewoners uit de dorpen ertoe leidden dat deze centrale ontmoetingsplekken leeg kwamen te staan en tot ruïnes dreigden te vervallen.

Het behoud en beheer van ons cultureel erfgoed staat en valt met betrokkenheid, begrip en kennis. Daarom is het zo belangrijk om de verhalen en de geschiedenis van de kerken en hun locatie door te geven aan jongere generaties. Daarom is het ook zo belangrijk om deze – in ons geval – rijksmonumenten levend te houden door veelzijdig gebruik en door ze terug te geven aan de gemeenschap van waaruit de kerk ooit ontstond.

Het project Sleutelbewaarders is een voorbeeld van hoe kinderen zich bewust kunnen worden van de geschiedenis van de kerk in hun dorp. Met hun school bezitten zij de sleutel voor de kerk die is opgeborgen in een sleutelbewaarderskist. In de kist zit ook het sleutelbewaardersspel dat de kinderen spelenderwijs de geschiedenis van de kerk bijbrengt en hen uitdaagt om na te denken over waarom de kerk zich nu juist daar bevindt of waarom hij zo bijzonder is. De school kan de kerk gebruiken voor eigen activiteiten zoals het vieren van de verschillende feestdagen, maar ook voor een geschiedenisles of muziekles. Het is slechts een voorbeeld van hoe de kerk opnieuw wordt gebruikt als plaats van ontmoeting en kennisdeling en om jongere generaties te verbinden met hun lokale geschiedenis.

Patty Wageman
Directeur