Dichter Marjoleine de Vos: Ik wil van zoveel mogelijk zoveel mogelijk houden

“Als je de wereld voor jezelf kunt benoemen en kunt zeggen: daar staan margrieten, dat is fluitenkruid, dat zijn klaprozen, dan zie je zoveel meer. Ik vond het zo stom dat ik tijdens het fietsen niet verder kwam dan: daar staan ‘bloemen’ – alles wordt zo vaag als je geen idee hebt wat wat is. Dat geldt voor planten en bloemen, maar ook voor de bebouwde omgeving: ik wist toen ik in Groningen kwam wonen niet erg veel van de dertiende- en veertiende-eeuwse kerken die je hier hebt.

Ik zie nu veel meer aan het landschap en aan de dorpen en dan is er ook meer te beleven. Het moet ook je interesse hebben natuurlijk. Soms komen hier mensen op bezoek en die zien he-lemaal niks. Geen wolkenlucht, geen muur van kloostermoppen, niks. Door gewoon uit je doppen te kijken, weet je binnen de kortste keren een heleboel te onderscheiden.