Dij schrift, blift

Eenvoud kenmerkt de graven van Groninger schrijvers uit de laatste twee eeuwen. Geen protserige monumenten, geen praalgraven. Toch valt er genoeg te beleven aan deze schrijversgraven. Een mysterieus monogram dat geen monogram blijkt te zijn. Een afgebroken hoekje, van een dekplaat die eerst als vloerdeel diende. Een graftekst zonder duidelijke afzender. Stichtelijke woorden soms. Passend bij leven en werk van de schrijver. Het karakteristieke van hun laatste rustplaats schuilt vaak in de details. Tjitske Zuiderbaan verbindt deze aande schrijvers die zij in dit boekje weer even doet leven.