Patty blogt

December is de maand van terugkijken, maar in een coronajaar waarin culturele activiteiten slechts korte tijd mogelijk waren, vraag je je af welke betekenis we dit jaar als culturele monumentenorganisatie hebben gehad voor de wereld om ons heen?

December is ook de maand van bezinning, van overdenking, van betrokkenheid, van licht in de duisternis en, zoals in de column van Marieke van Schijndel (directeur Museum Catharijneconvent Utrecht) in ons laatste donateurstijdschrift is te lezen, van hoop. Die hoop spreekt uit alles wat we voor de huidige maatschappij en toekomstige generaties doen. Daarom houden we ons erfgoed in stand, creëren we belangstelling hiervoor door ons open te stellen voor iedereen, door kennis te verwerven en die vervolgens weer uit te dragen, door cultuur en het groen rondom onze kerken de verbindende factor te laten zijn tussen verschillende groepen bezoekers, maar ook door een dialoog tot stand te brengen tussen mensen met verschillende geloofsovertuigingen aan de hand van kunst en cultuur.

De veerkracht in Nederland – zoals ik deze week in de Correspondent las – is groot, hoewel het anders voelt nu we in de zoveelste lockdown zitten. Dit geldt ook voor onze organisatie. Terugkijkend hebben we als stichting meteen die momenten gepakt die we konden ‘krijgen’, stonden de deuren van onze kerken de hele zomer open, werden er activiteiten georganiseerd door de vele plaatselijke commissies en onszelf, ontvingen we weer scholen in onze Schoolkerk en zetten we onze samenwerking met verschillende partijen voort.

Telkens wanneer men onze kerken ‘ontdekt’ behouden ze de wow-factor van verwondering en verbeelding, omdat ze daar staan als bakens van betekenis, als ijkpunten in de tijd van heden en verleden, maar vooral ook als huizen die je uitnodigen om even te verpozen in een andere wereld.

Patty Wageman
Directeur Stichting Oude Groninger Kerken